Efektywność energetyczna w praktyce: obowiązki przedsiębiorców według Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienie z akcyzy oraz zanieczyszczenie światłem.

Które telewizory muszą mieć etykiety efektywności energetycznej?

Wreszcie doczekaliśmy się pierwszego orzeczenia Trybunału w Luksemburgu dotyczącego efektywności energetycznej (tak bardzo istotnej dla ochrony środowiska ze względu na racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych) i obowiązków w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 roku w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią, już w swojej preambule wskazuje na dodatkowe oszczędności energii i korzyści dla środowiska. A biurokraci z Brukseli nie odpuszczą w tym temacie…

Wyrok C – 319/13 Udo Rätzke v. S+K Handels GmbH z dnia 3 kwietnia 2014 roku dotyczy etykiet efektywności energetycznej dla telewizorów, a ściślej, zakresu czasowego obowiązywania przepisów o ww. etykietach. Trybunał rozstrzygnął spór dwóch konkurentów na rynku RTV w taki sposób, że: Artykuł 4 lit. a) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycznej dla telewizorów należy interpretować w ten sposób, że obowiązek zapewnienia przez dystrybutorów, aby każdy telewizor w punkcie sprzedaży był opatrzony etykietą dostarczoną przez dostawców zgodnie z art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia, ma zastosowanie wyłącznie do telewizorów, które zostały wprowadzone do obrotu, to znaczy wprowadzone do łańcucha sprzedaży po raz pierwszy przez producenta w celu ich dystrybucji od dnia 30 listopada 2011 r. Cytowany wyrok ma istotne znaczenie dla branży handlowej, z dwóch powodów.

Pierwszy – obowiązek etykietowania nie obejmuje „starszych” modeli telewizorów. Pytanie tylko, czy takie „starsze” modele znajdą jeszcze nabywców w drodze tradycyjnej sprzedaży (a nie wyprzedaży/promocji czy znanego z reklam „wietrzenia magazynów”)?

Drugi – ustawa z dnia 14 września 2012 roku o obowiązkach w zakresie informowania o zużyciu energii przez produkty wykorzystujące energię obowiązuje od dnia 1 lutego 2013 roku, więc niejeden przedsiębiorca, przyzwyczajony do zasady: prawo nie działa wstecz, może błędnie sądzić, że dopiero od dnia wejścia w życie ww. ustawy musi etykietować telewizory!

Nic bardziej błędnego! Otóż, zgodnie z art. 4 cyt. ustawy, dostawcy i dystrybutorzy sprzętu mają obowiązek dołączania do produktów etykiet i kart sporządzonych w języku polskim (zakazuje się wprowadzania sprzętu bez takich dokumentów). Kara pieniężna za ewentualne uchybienia w tym zakresie wynosi od pięciokrotnego do dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający!!!

Na marginesie, konsumenci „miłujący środowisko” (w tym również autor posta) mają prawo do rzetelnej informacji o sprzęcie elektronicznym, który zamierzają nabyć – w końcu to oni płacą rachunki za zużycie energii elektrycznej…

Preferencje podatkowe w podatku akcyzowym tylko dla oddziałów przedsiębiorstwa, które chronią środowisko!

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 marca 2014 roku (sygn. akt I FSK 469/13): Jeżeli spółka wprowadziła systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej jedynie w niektórych swoich zakładach, to zużywane przez nią do celów opałowych wyroby węglowe są zwolnione z akcyzy tylko w tych jednostkach, w których zostały wprowadzone te systemy. NSA uznał, że takie zwolnienie z podatku akcyzowego, które ma na celu zachęcenie przedsiębiorców do podejmowania działań mających na celu ochronę środowiska, należy interpretować wąsko.

I słusznie. Przeciwne stanowisko skłaniałoby do pozorowania ochrony środowiska, a co za tym idzie – nadużyć.

Zanieczyszczenie światłem? O co chodzi?

W zasadzie jest to temat na osobny i obszerny post. W skrócie: dzisiejsze miasta są zbyt mocno oświetlone, co jest szkodliwe zarówno dla ludzi (bezsenność itp.) jak i zwierząt (zakłócenie funkcjonowania gatunków przystosowanych do nocnego trybu życia). Wątek energetyczny tego problemu dotyczy marnowania wielkich ilości energii.

Stopień zanieczyszczenia świetlnego przez latarnie uliczne i inne źródła światła zależy od konstrukcji opraw oświetleniowych, a dokładniej od tego jak kierunkują strumień światła. Najlepsze są oprawy nie emitujące światła w niepotrzebnych kierunkach, zwłaszcza w górę! Odpowiednie oświetlenie może pozwolić na zmniejszenie mocy źródła światła, a tym samym na zmniejszenie emisji dwutlenku węgla i zanieczyszczeń powstających przy produkcji energii elektrycznej.

Pod tym adresem: http://blog.hmns.org/2014/04/light-pollution/ można zaznajomić się z infografiką obrazującą cały problem.