Nowa ustawa „opakowaniowa” miała podobno polepszyć funkcjonowanie
polskiego rynku opakowań… Jak pisałem w poście z dnia 4 stycznia br., ustawa ma pewne
zalety, ale nie brak jej wad. Poza oczywistą niedogodnością, jaką jest brak
rozporządzeń wykonawczych, można wskazać na szereg zapisów budzących
wątpliwości... Osobiście wybrałem art. 32. Dlaczego? Wyjaśnienie poniżej.
Przepis ten stanowi, że: Organizacja odzysku opakowań jest obowiązana zachować w
tajemnicy wszelkie dane przekazane jej przez wprowadzającego produkty w
opakowaniach, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Przyjrzyjmy się
bliżej…
Na sam początek art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia
1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, definiujący tajemnicę
przedsiębiorstwa jako nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne,
technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do
których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich
poufności.
Do tego dorzućmy art. 1 rozporządzenia
Komisji nr 772/2004/WE w sprawie transferu technologii, zawierające
definicję pojęcia know-how, które można utożsamiać z pojęciem tajemnicy
przedsiębiorstwa: zespół
nieopatentowanych, praktycznych informacji, powstały w wyniku doświadczenia lub
badań, który jest poufny, istotny i zidentyfikowany, a także art. 721 k.c. zgodnie z którym: Jeżeli
w toku negocjacji strona udostępniła informacje z zastrzeżeniem poufności,
druga strona jest obowiązana do nieujawniania i nieprzekazywania ich innym
osobom oraz do niewykorzystywania tych informacji dla własnych celów, chyba że
strony uzgodniły inaczej. Tak więc kodeks cywilny
chroni m.in. tajemnicę przedsiębiorstwa, ale oprócz tego chroni również inne
informacje nieposiadające statusu tajemnicy przedsiębiorstwa, które nie posiadają wartości majątkowej.
O licznych przepisach ustawy z dnia
30 czerwca 2000 roku – prawo własności przemysłowej nie będę się już rozpisywał…
Powyższą „miksturę” zmieszajmy z art.
45 ust. 3 i 4 ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi – możliwością powierzenia obowiązku sprawozdawczego
organizacji odzysku opakowań. Przedsiębiorca, który powierza takiej organizacji
sporządzenie rocznego sprawozdania, musi jej przekazać wszelkie dane, które
organizacja przekaże później właściwemu marszałkowi województwa…
Na domiar tego wszystkiego, art. 16
i 18 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko nie wyłączają
możliwości uzyskania informacji o przedsiębiorcach gospodarujących opakowaniami
(odpadami opakowaniowymi)…
Co otrzymujemy po zmieszaniu składników? Bełkot! Szeroko
rozumiane prawo cywilne w wystarczający sposób chroni informacje poufne, natomiast przepisy prawa administracyjnego
i tak zmuszają przedsiębiorców do ujawniania danych, w określonych sytuacjach.
Art. 32 ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami
opakowaniowymi jest zbędny. Sama organizacja odzysku opakowań, która jest przedsiębiorcą
(może funkcjonować tylko jako spółka akcyjna) jest zobowiązana z mocy prawa do
ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa i innych informacji poufnych. Najciekawsze, że
odpowiednik tego przepisu – art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (też niedoskonały, jak wskazał prof. Marek Górski w komentarzu do ustawy) zastrzega, że obowiązek
zachowania tajemnicy nie dotyczy obowiązków informacyjnych wynikających z
ustawy…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz