Ekologiczne „procenty”. Akcyza od opakowań napojów alkoholowych jako „podatek środowiskowy”.

Mamy grudzień, a więc „sezon grzewczy” rozpoczęty (jak twierdzą amatorzy mocniejszych trunków). Zaskakujące, ale konsumpcja alkoholu może mieć czasami niezamierzone, pozytywne efekty dla środowiska naturalnego.

Tak przynajmniej wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 12 listopada 2015 roku (sprawa C – 198/14 Valev Visnapuu v. Kihlakunnansyyttäjä, Suomen valtio – Tullihallitus), jaki zapadł na kanwie sporu pomiędzy obywatelem Finlandii prowadzącym sprzedaż wysyłkową alkoholu przez Internet a prokuratorem okręgowym (Kihlakunnansyyttäjä – język plącze się nawet na trzeźwo!) odnośnie naruszenia przepisów dotyczących w szczególności podatku akcyzowego od niektórych opakowań napojów i sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych.

Trzeba bowiem wiedzieć, że  z wyłączeniem wyjątków przewidzianych w art. 14 ustawy Nr 1143/1994 dotyczącej alkoholu (alkoholi laki 1143/1994) państwowa spółka sprzedaży alkoholu Alko Oy posiada monopol na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych! U nas byłoby to nie do pomyślenia! Jak to, nie każdy może sprzedawać? Toż to zamach na wolność gospodarczą itp. A jednak! Finowie nie skarżą się na opresyjne państwo i kupują (bynajmniej nie wylewając za kołnierz, podobnie zresztą jak my)… 
           Rozstrzygając kwestię zapłaty podatku, Trybunał Sprawiedliwości UE, niejako przy okazji wziął pod uwagę zagadnienia ochrony środowiska (gospodarki opakowaniami).

Zgodnie z art. 5 ustawy Nr 1037/2004 o podatku akcyzowym od niektórych opakowań napojów (eräiden juomapakkausten valmisteverosta annettu laki 1037/2004), podatek ten wynosi 51 eurocentów od litra opakowanego produktu. Natomiast art. 6 cyt. ustawy zwalnia z akcyzy między innymi opakowania napojów włączone do tzw. operacyjnego systemu zwrotu, czyli systemu kaucji, w którym opakowujący lub importer napojów – działając samodzielnie lub w sposób przewidziany w ustawie Nr 1072/1993 o odpadach (jätelaki 1072/1993) – zapewnia ponowne wykorzystanie lub recykling opakowań napojów w ten sposób, że dane opakowanie zostaje ponownie napełnione lub poddane recyklingowi.

Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu wielokrotnie orzekał o tym, że art. 5 dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 roku w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych nie dokonuje wyczerpującej harmonizacji systemów krajowych mających na celu wspieranie wielokrotnego użytku opakowań. Oznacza to, że państwa członkowskie UE mają pewną swobodę w stosowaniu środków prawnych służących minimalizacji wytwarzania odpadów opakowaniowych!

Dlatego, w przedmiotowej sprawie Trybunał orzekł, że przepisy prawa wspólnotowego nie sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które ustanawiają podatek akcyzowy od niektórych opakowań napojów, ale przewidują zwolnienie w wypadku włączenia tych opakowań do operacyjnego systemu zwrotu.

Dlatego też, Finlandia nadal może nakładać podatek akcyzowy na butelki i puszki z „rozweselającą” zawartością, a przy tym chronić środowisko. Musimy bowiem mieć na uwadze, że odpady opakowaniowe stanowią ok. 20% masy i ok. 40% objętości odpadów komunalnych, z których większość trafia do spalarni odpadów lub na składowiska! Wedle oficjalnych szacunków Komisji Europejskiej, każdy mieszkaniec UE zużywa 14 ton zasobów naturalnych i wytwarza 5 ton odpadów…